Nang ang itim ay pinalitan ng pula
At nag-iwan nang ‘sang malalim na marka
Na siya namang nagsisilbing alaala
Para sa mga naiwan ni Ka Gloria
Sabay na bumuhos ang luha at ulan
Nagtatanong, sinong may pananagutan?
Nagpapalahaw, nasa’n ang katarungan?
Naghihinagpis, ito ba ang hantungan?
At sa paglipad ng mga puting lobo
Rinig ang panaghoy at pagsusumamo
Para sa hustisya at sa pagbabago
Harinawa’y matapos na ang kalbaryo!
Kahit pilit mang marahas na supilin
At ang mga mamamayan ay sindakin
At ang buhay ng kilusan ay kitilin
Babangong muli ang Barangay Lucanin!
Nang ang itim ay napalitan ng pula
At nag-iwan nang ‘sang malalim na marka
Na siya namang magsisilbing alaala
Ng kanilang pagpupunyagi’t pag-asa
FIRST OF JULY
(English translation[ii])
When black turned red,
A deep cut was embedded
In the memory of the beloved
That Ka Gloria had left behind.
The tears are rain, and rain are tears.
We ask, who shall be responsible?
We howl, we shall seek justice!
We grieve, should her life end like this?
When we release the white balloons,
They shall hear our cries and pleas.
We want change and justness,
And an end to these sacrifices.
But they'll continue with violence,
And force fear upon citizens,
To quell the people's struggles.
Yet, Lucanin folks shall always rise!
As black turned red,
It left a deep mark in memory,
And thus, we shall be reminded–
That onwards we fight steadfastly!
